اگر ما ایرانی هستیم پس فرهنگمان کو ؟!
این رانندگی نیست بلکه جنگ داخلی ایست
 

دوستان عزیز دیروز روز خلیج فارس بود و همه سینه چاکان ایران چنان زنده باد می دادند که بیا و ببین امروز ایمیلی به دستم رسید که حال روز امروز ایران ماست  

 براساس آمارهای رسمی، طی جنگ ۸ ساله ایران و عراق تعداد کشته‌های ایران ۲۱۸ هزار نفر بوده است. در فاصله زمانی سال ۱۳۸۱ تا سال ۱۳۸۹ (۸ سال) در سوانح رانندگی ۲۵۳ هزار نفر در ایران جان خود را از دست داده‌اند.

در دوران پس از انقلاب هر سال دست کم ۲۷۰ هزار نفر بر اثر تصادفات رانندگی مجروح شده‌اند. طبق اعلام رسمی پلیس ایران در سال ۸۹ در هر ۲۴ دقیقه یک نفر بر اثر سانحه رانندگی جان خود را از دست داده است.

چرا در ایران آمار تصادف این‌قدر بالا است. در ایران به ازای هر ۱۲ نفر یک اتومبیل وجود دارد. این درحالی است که در آمریکا به ازای هر ۱.۱ نفر و در اروپا به ازای هر ۱.۵ نفر یک اتومبیل وجود دارد.

 آیا ایمنی و استاندارد اتومبیل‌های ایرانی پائین است و نیاز به کسیه هوا و ترمز abs دارند و یا اینکه باید در زمینه رانندگی فرهنگ‌سازی شود.

در بحث افزایش ایمنی اتومبیل‌ها کامنت یک کاربر در یک نشریه الکترونیکی ایرانی بسیار گویاست: «اگر الان تمام ماشینای ما بشه مثل ماشینای آلمان و تمام آلمانیا سوار پراید شوند، فکر می‌کنید آمار کشته‌های رانندگی آلمان میشه بالای ۲۵۰۰۰ یا آمار کشته‌های ما میشه کمتر از ۳۰۰۰ نفر؟ عامل اصلی همون فرهنگ رانندگیه».

گرچه اتومبیل سال‌هاست وارد ایران شده و ساختار شهرها را تغییر داده، اما به‌نظر می‌رسد فرهنگ رانندگی در ایران از ضعف‌های بسیار فاحشی برخوردار است. رانندگی مشارکت در امری جمعی است.

ترافیک در همه شهرهای بزرگ دنیا وجود دارد. وقتی بناست چند صد هزار نفر در ساعت معینی به سر کار بروند خود به خود ازدحام پدید می‌آید. اما در شهرهای بزرگ ایران چون رانندگی یک امر فردی است نه جمعی، ترافیک فقط موجب تأخیر نیست، موجب «کلافگی» و «خرد شدن اعصاب» ، «تنش بین شهروندان» و «پرخاشگری» نیز هست.

 نقطه شروع اصلاح فرهنگ رانندگی در ایران، رعایت فاصله است. طبق قانون رانندگان موظفند “فاصله ایمن” را رعایت کنند. این تعریفی کلی است که نه مصادیقش مشخص شده و نه به رانندگان در این مورد آموزش داده شده است.

به نظر می‌رسد تابلوهای قواعد رانندگی در ایران کاملا بی‌معنا هستند. بی‌اعتنایی به تابلوها یعنی بی‌اعتنانی به جامعه.

اولین اصل رانندگی امن این است که در هر صورت و در هر شرایطی الویت عبور با عابرین پیاده است. اما در عمل عبور از خط عابر پیاده در ایران همواره یک “مانور خطرناک” بوده است.

از جمله عوامل اصلی ایجاد ترافیک و اختلال در عبور و مرور، عدم حرکت در بین خطوط مشخص شده است. برخی رانندگان به دلایلی مانند ترافیک سنگین، بطور مداوم از مسیر خود منحرف شده و علاوه بر اینکه برای دیگر رانندگان ایجاد مزاحمت می‌کنند، در تشدید ترافیک و بر هم زدن نظم عمومی نقش دارند. البته در بعضی موارد هم خیابان‌های ایران خط کشی نشده‌اند و یا نیاز به اصلاح خطوط وجود دارد.

استفاده گاه و بی گاه از بوق برای برخی از رانندگان به‌صورت عادتی همیشگی در آمده که این مسئله علاوه بر ایجاد آلودگی صوتی، به‌‌طور جدی باعث سلب آسایش دیگران می‌شود.

از آبان سال ۱۳۹۰ با اعلام کد جدید جرائم رانندگی در ۱۷۱ مورد، حداقل جریمه در ایران ۳هزار تومان و حداکثر ۲۰۰ هزار تومان شده است. پیش از این میزان جریمه بین یک هزار تا ۳۰ هزار تومان بود.

قوانین سخت گیرانه شاید بتوانند برخی رفتارهای پر خطر در رانندگان را کنترل کنند، اما فرهنگ سازی می‌تواند رعایت قوانین رانندگی را برای هر راننده به امری درونی تبدیل کند.







 

نظرات شما عزیزان:

danesh

ساعت18:00---21 ارديبهشت 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

kheyli ziba bood va amozandeh etelaat maham raft bala mamnon az veb zibaton ...kheyli khob

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: